Czary i czarty polskie oraz Wypisy czarnoksięskie i Czarna msza są dziełem bibliofila， zamiłowanego w poznawaniu dziejów kultury， a jej kuriozów i osobliwości specjalnie。 Nie ostry umysł naukowca， lecz żyłka zbieracza， kolekcjonera， amatora białych kruków， magazynów starożytności， gabinetów figur woskowych， antykwarni， wszystkiego， co rzadkie， dziwne， tajemnicze， a przez to niepokojące i kuszące - ta żyłka była bodźcem ku wydaniu tej niesamowitej książki。

Z dość obszernej literatury dzieł dotyczących czarów powypisywał autor miejsca najciekawsze - i napisał przedmowę， ilustrującą dzieje czarownic i zabobonu w Polsce， same zaś Wypisy czarnoksięskie są próbą antologii polskiej literatury magicznej i zawierają przedruki z dzieł arcyrzadkich， stanowiących najczęściej białe kruki， a przez to szerszemu ogółowi bądź wcale， bądź bliżej nie znanych。 Książka ta， której cechą zasadniczą jest brak tzw。 metody naukowej w opracowaniu， jest zbiorem faktów i obrazów z historii czarnoksięstwa w Polsce。

（ze wstępu autora）